Γεννημένος το 1911 από αστική οικογένειας της Καβάλας, ο Δημήτρης Χαρισιάδης σπούδασε Χημεία στη Λωζάνη. Ξεκίνημα της φωτογραφικής του πορείας αποτελεί το αλβανικό μέτωπο το 1940 όταν ο Χαρισιάδης ως έφεδρος αξιωματικός και επίσημος φωτογράφος του στρατού απαθανάτισε τη ζωή των στρατιωτών και την επέλαση της ελληνικής στρατιάς στη Β. Ήπειρο. Στην Αθήνα, θα καταγράψει τις δύσκολες συνθήκες κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Ανταποκριτής του ευρωπαϊκού τύπου φωτογραφίζει τα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο. Μετά την Απελευθέρωση και για λογαριασμό των ξένων αποστολών βοήθειας, θα τεκμηριώσει φωτογραφικά την άφιξη και διανομή της αμερικανικής βοήθειας προς τη χώρα. Αργότερα με εντολή του Υπουργείου Ανασυγκρότησης θα καταγράψει την οικονομική ανάκαμψη της χώρας και τα μεγάλα έργα. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες στην ίδρυση της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας το 1952. Στα πλαίσια της εμπορικής φωτογράφησης ειδικεύτηκε στη βιομηχανική φωτογραφία και τη διαφήμιση. Σαν φωτογράφος του Εθνικού Θεάτρου θα ασχοληθεί με τη θεατρική φωτογραφία . Παράλληλα με την επαγγελματική φωτογράφηση, το ενδιαφέρον του στρέφεται προς το ελληνικό τοπίο, τους οικισμούς, την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της υπαίθρου και των πόλεων, και τέλος προς τον ίδιο τον άνθρωπο. Η διεθνής αναγνώριση της καλλιτεχνικής αξίας του έργου του ήρθε από νωρίς. Ήταν ο μόνος έλληνας που συμμετείχε στη μεγάλη έκθεση: The family of Man στη Νέα Υόρκη το 1955. Επίσης πήρε μέρος στις εκθέσεις: Greece by eleven photographers στο Σικάγο το 1957, The face of the European στο Μόναχο το 1959 και πολλές άλλες. Πέθανε το 1993 αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο και σημαντικό έργο.